KITSOPLOSSINGS WERK NIE...

Die Suid-Afrikaanse ekonomie het nog altyd ’n inherente vermoë

 gehad om krisisse in die wêreldekonomie te oorleef. Hierdie 

vermoë is die resultaat van meer as ’n eeu se ontwikkeling 

onder wyse en doeltreffende staatsbestuur. Daar is genoeg

 aanduidings dat ekonomiese beplanning tans nie meer aan 

die hoë standaarde van die verlede voldoen nie. Ons verwys

 kortliks na ’n paar gevalle.
Die omstrede tolhekprojek in Gauteng bly in die nuus vanweë

 die onbeholpe beplanning wat daarmee gepaard gaan.

 Blykbaar sal die administrasiekoste van die tolhekke sowat

 30% van die inkomste insluk. Dit word vergelyk met die minimale

 koste van slegs twee tot drie persent om belastinggeld in te

 samel. Waarom word die fondse vir paaie en vervoer

 nie gewoonweg deur die belastingstelsel gevorder nie? Verder

 is dit duidelik dat die tolhekke oral verset uitlok en dit hou niks

 goeds in vir die toekoms van dié projek nie.
’n Ekonoom van Nedbank wys op die feit dat daar in die 

jongste begroting nie werklik oplossings aangebied word 

vir die groot probleem van werkloosheid nie. Volgens die nouer 

definisie beloop werkloosheid tans 24%, terwyl dit in terme 

van die breër definisie 35% beloop. Almal besef dat dit

 toegeskryf moet word aan swak beplanning en gebrekkige 

investering.
Een van die kitsoplossings waarmee die Zuma-regering vorendag 

kom, is om nog meer poste in die staatsdiens te skep. Die 

globale salarisrekening van die staat is reeds baie hoog en daar

 word gegis dat die onlangse opflikkering in verbruikersbesteding 

eintlik net aan verhoogde salarisse vir staatsamptenare

 toegeskryf moet word. So sal die probleem van werkloosheid 

nie werklik aangespreek word nie.
’n Kortsigtige benadering in verband met kragvoorsiening het

 ons land sedert 2008 in ’n ernstige energiekrisis

 gedompel. Tans word steenkoolkragsentrales teen ’n versnelde 

tempo opgerig om die tekort die hoof te probeer bied. ’n 

Langtermyn visie ontbreek om aandag te gee aan die gebruik 

van ander bronne soos sonkrag, hidrokrag en windkrag. 

Kernenergie is wel omstrede maar Suid-Afrika beskik reeds

 sedert die eeuwending oor die nodige kundigheid om 

kernkrag veilig op te wek maar die potensiaal word nie ten 

volle benut nie.
Professor Mark Swilling van die Universiteit van Stellenbosch

 het pas ernstige kritiek uitgespreek teen die regering se 

verkoop van grondstowwe aan Brasilië, Rusland, Indië en China.
Daar is reeds begin met die grootskaalse uitvoer van Suid-Afrikaanse 

steenkool na China. Hy wys daarop dat ons land se steenkoolreserwes

 waarskynlik vinniger uitgeput gaan raak as wat verwag is. Die

 oorblywende voorraad steenkool in Suid-Afrika word in nuwe 

studies net op 10 miljard ton geraam en nie 28 miljard ton soos

 amptelik geraam word nie.
Die versnelde uitvoer van grondstowwe is uiteraard ’n kitspoging

 om valuta te verdien pleks van produktiewe nywerhede te 

ontwikkel waarin ons land se grondstowwe verwerk kan word.

 Lande wat tans baie sterk groei, soos China en Indië, vervaardig

 eerder produkte waarmee hulle op die wêreldmarkte kan 

meeding. Dit wil voorkom of die regering se adviseurs dit glad

 nie raakgesien het nie.